پلی کربنات چیست؟ PC

پلی کربنات (Polycarbonate)(PC) :

 

پلی کربنات ها در واقع پلی استرهای ترموپلاستیک خطی هستند که از واکنش اسید کربنیک با دی آل های آروماتیک یا آلیفاتیک بدست می آیند. این مواد بطور کلی با ساختار زیر نشان داده می شوند:

H-(-ORO-CO-)_n –ROH

اینهورن اولین بار پلی استرهای خطی اسید کربنیک را با استفاده از واکنش نمک های بازی هیدروکینون و رزورکینون در محلول آب با فسژن در حضور تولوئن تهیه کرد. این واکنش در شرایطی شبیه به شرایط واکنش پلیمریزاسیون بین سطحی انجام شد.

کاروترز و همکارانش اولین تحقیقات منظم برای تهیه پلی کربناتهایی با وزن ملکولی بالاتر انجام دادند. آنها از روش ترانس استریفیکاسیون بین دی اتیل کربنات ودی آل های آلیفاتیک و سیکلوآلیفاتیک موفق به تهیه پلی کربنات هایی با وزن ملکولی بالا شدند. دیگر محققان این فرایندها را به گونه ای بهبود دادند که پلی کربنات هایی با وزن ملکولی بالا و خصوصیات مناسب تولید شد. اشنل وهمکارانش پلی کربنات های آروماتیک بیس فنول را تهیه کردند. این پلی کربنات ها اولین پلی کربنات هایی بودند که پتانسیل کاربردهای تکنولوژیکی داشتند. بعد از این بود که خصوصیات منحصربفرد پلی کربنات ها توجه بازار های جهانی را به خود جلب کرد به طوریکه امروزه تولید این پلیمر به میزان قابل توجهی رسیده است.

 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب...

خواص پلی کربنات :

جرم مخصوص این پلیمر 1.2-1.24 gr/cm³ می باشد. شفافیت، صیقلیت، سختی و استحکام بالا، تحمل ضربه پذیری،ثبات ابعادی خوب و مهمتر از همه امکان فرایندی مناسب این پلیمر را در بالاترین ردیف پلیمرهای مهندسی قرار داده است.

پلی کربنات با درصد کریستالیتی کم و جذب آب بسیار ناچیز قدرت ترکیبی بالایی با تقویت کننده هایی مثل فایبر گلاس دارد و بدین ترتیب میتوان ویژگیهای مکانیکی محصول پلی کربناتی را چند برابر کرده و یا از ترکیب آن با پلیمرهای دیگری  polyblends )) مثل ABS ویژگیهای به خصوصی را بهینه کرد. یکی از خصوصیات بارز پلی کربنات ویژگی نوری آن میباشد که با 89% عبور نور، پلیمری تقریبا شیشه مانند است.

وابسته نبودن ویژگی های مکانیکی پلی کربنات به گرما هم (تا 130 ^oC) یکی دیگر از خصوصیات بارز این پلیمر است. این ویژگی ها را میتوان با افزایش تقویت کنندهایی مانند فایبر گلاس افزایش داد. برای بالابردن ویژگی خش ناپذیری، عموما سطح محصول پلی کربنات پوشش داده میشود.

ویژگی الکتریکی و ایزولاسیونی پلی کربنات خوب و وابسته به درجه حرارت محیط نمی باشد. استفاده از این محصول در فرکانس های بالا (بیشتر از  1000Hz) همراه با افزایش ضریب تضعیف خواهد بود.

تمایل پلی کربنات به گرفتن بار الکتریکی را میتوان با افزودن مواد آنتی استاتیک و یا با شستشوی آن در مایعات تمیز کننده برای مدتی کاهش داد.

پلی کربنات پلیمریست که میتوان محصولات آن را در درجه حرارت هایی از-100 ^oC  تا+130 ^oC بدون تغییر شکل مورد استفاده قرار داد. این ماده قابل اشتعال بوده و با شعله جرقه زده و با دوده زیاد می سوزد اما بیرون از شعله خود به خود خاموش میشود.

پلی کربنات ها در برابر اسیدهای رقیق شده، هیدروکربورهای سیرشده آلیفاتیک، بنزین، چربی ها و روغن ها، آب (دمای زیر 60 درجه) و الکل ها (به غیر از متیل الکل) مقاوم بوده اما در برابر بازها، آمونیاک، اتیلن کلراید، هیدروکربورهای آروماتیکی و بنزول ناپایدار می باشد. تاثیر مدام آب گرم با دمای بیشتر از 60 درجه به مرور منجر به تخریب شیمیایی محصول میگردد.

 

موارد استفاده از پلی کربنات :

بیشتر جهت تولید پروفیل، ورق، لوله، فیلم و مفتول های جوش کاری ، درپوش شفاف، تجهیزات الکتریکی، قاب برای لامپ، کامپیوتر، دوربین عکاسی و دوربین های شکاری، ریش تراش، قطعات میکروسکوپ، جاروبرقی، مخلوط کن، چرخ خیاطی، شیشه شیر بچه، فندک، خط کش، شابلون، خودکار، قلاب ماهیگیری و بطری های چندبار مصرف برای شیر پاستوریزه و ... بکار می رود.

 

 

کشورهای تولیدکننده :

ایران (پتروشیمی خوزستان)، آمریکا، تایوان، کره و آلمان .